اثر کود زیستی ورمی کمپوست و تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا در خرم آباد

به منظور بررسی اثر کود زیستی ورمی کمپوست و تراکم بوته بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا در کشت دوم (تابستانه) در خرم آباد این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد در تابستان 1391 اجراشد. آزمایش به صورت فاکتوریل شامل چهار سطح کود ورمی کمپوست (شاهد، 5، 10 و 15 تن در هکتار) و چهار سطح تراکم بوته (50، 25، 6/16 و 5/12 بوته در مترمربع) بود که در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که کود زیستی ورمی کمپوست بر عملکرد دانه، شاخص برداشت، تعداد غلاف در بوته، وزن هزار دانه و تعداد غلاف در مترمربع در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. اثر تراکم نیز بر تمامی صفات به جز تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه و شاخص برداشت معنی دار و برهمکنش این دو عامل بر عملکرد دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در بوته و تعداد غلاف در مترمربع معنی دار بود. مقایسه میانگین ها نشان داد، با افزایش مصرف کود ورمی کمپوست، عملکرد دانه افزایش یافت، به طوری که مصرف 15 تن در هکتار، بیش ترین عملکرد دانه (2231 کیلوگرم در هکتار) و مصرف پنج تن در هکتار ورمی کمپوست، کم ترین عملکرد دانه (1682 کیلوگرم در هکتار) را تولید کرد. هم چنین با افزایش تراکم بوته عملکرد دانه کاهش یافت، به طوری که تراکم 50 بوته در مترمربع، بیش ترین عملکرد دانه (2302 کیلوگرم در هکتار) و تراکم 5/12 بوته در مترمربع، کم ترین عملکرد دانه (1628 کیلوگرم در هکتار) را تولید کرد. به طورکلی و با توجه به نتایج حاصل، بیش ترین عملکرد دانه در مصرف 15 تن در هکتار ورمی کمپوست و در تراکم 50 بوته در مترمربع حاصل شد.